جایی حشرات سیاه ، طلایی می شوند

بار نمایش

1/5

سر به زیر انداخته

توده های فشرده ی فکر

سوز سرد هوای ابری

لباس نخیم

و دردهایم

می خواهم برگردم

اشتباهاتم را تصحیح کنم

و کودکی را بیابم

سرم را بالا میاورم

نقطه شده ام ، سیاه

و سپیدی اطراف مرا تنها گذاشته است

من مرکز شده ام

و دروغ ها احاطه ام کرده اند

من می روم

و تو را با شعر توهم تنها می گذارم

و صفحه ای خالی می آفرینم

و با ترس می آرایمش

و بر می گردم

و خالی را ورق می زنم

و ترس را گم می کنم

.....

هر وقت خسته شدی

مرا به یاد بیاور

من در این گوشه

جایی که سوز سرد زندگی نوازشم می کند

و حشرات سیاه ، طلایی می شوند

منتظرت هستم

شاد باشید و آزاد رفقای همیشگی